Το φρικτότερο πράγμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι να αργήσουν στο προκαθορισμένο δρομολόγιό τους ούτε και να βρεις φυσικά λεκέ στο κάθισμά σου...
Είναι πεντάλεπτες διαδρομές με κυλιόμενες σκάλες, σταθμοί-φαντάσματα και καταβάσεις με τελεφερίκ που κόβουν την ανάσα.
Και να σκεφτείτε ότι για κάποιους «τυχερούς» αυτό αποτελεί καθημερινή ρουτίνα για να πάνε στη δουλειά τους.
Για να μη μιλήσουμε για τα κακόμοιρα τα παιδιά του Κιότο που είναι υποχρεωμένα να ανέχονται ενηλίκους μεταμφιεσμένους σε τέρατα!
Δείτε λοιπόν τα πιο απόκοσμα δρομολόγια και τις τρομακτικότερες συγκοινωνίες του πλανήτη, για την επόμενη φορά που θα διαμαρτυρηθείτε για την κατάσταση των δικών μας μέσων μεταφοράς…
Το τελεφερίκ της Merida
Πάσχετε από υψοφοβία; Αν ναι, τότε το τελεφερίκ της Merida στη Βενεζουέλα δεν είναι για σας. Η 12 χιλιομέτρων ανάβαση ως την κορυφή του Pico Espejo των Άνδεων θα σας αφήσει να κρέμεστε σε υψόμετρο 5 σχεδόν χιλιομέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας! Και μέχρι να κλείσει το 2008 για επισκευή (κάτι που το κάνει να φαντάζει ακόμα τρομακτικότερο) ήταν πράγματι το ψηλότερο τελεφερίκ του πλανήτη. Η γραμμή θα ξανανοίξει για το κοινό τον Ιούλιο του 2014, μόνο για τους γενναίους του μάταιου τούτου κόσμου…
Το Wuppertaler Schwebebahn
Παρά το γεγονός ότι δεν φτάνουν στα δυσθεώρητα ύψη του τελεφερίκ της Merida, οι δημόσιες συγκοινωνίες του Wuppertal της Γερμανίας παραμένουν ακατάλληλες σε όσους έχουν θέμα με τα ύψη. Κι αυτό γιατί ο κρεμαστός σιδηρόδρομος προκαλεί ίλιγγο! Παμπάλαιο, ολοκληρώθηκε το 1901, το Schwebebahn έχει μετρήσει μέχρι στιγμής μόνο ένα θανατηφόρο δυστύχημα, νιώθεις ωστόσο άβολα κοιτώντας την πόλη από… λάθος θέση.
Ο παρισινός σταθμός-φάντασμα του Saint-Martin
Εγκαταλειμμένοι σταθμοί του υπόγειου σιδηρόδρομου υπάρχουν σε διάφορα μέρη του κόσμου, η παρισινή εκδοχή ωστόσο έχει το κάτι παραπάνω. Οι συρμοί περνούν από τον συγκεκριμένο σταθμό, που έκλεισε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά δεν σταματούν εδώ. Στη σύντομη διάρκεια που ξαναλειτούργησε (στη δεκαετία του ’40), ο σταθμός γέμισε από διαφημιστικές ρεκλάμες, που παραμένουν ενθύμιο της ζωής που απολάμβανε κάποτε. Καθώς το τρένο περνά από τον σταθμό, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για μαρκετίστικους λόγους, αλλά και ως σκηνικό για ταινίες, όπως στο πρόσφατο «Prometheus» του Ρίντλεϊ Σκοτ…
Το μετρό της Πιονγιάνγκ
Ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα για τους ελάχιστους επισκέπτες της βορειοκορεατικής πρωτεύουσας, το μετρό της Πιονγιάνγκ φιλοξενεί μπόλικους τρόμους. Κάπου 110 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, οι δαιδαλώδεις στοές του και τα κρυφά περάσματα παρέχουν δίοδο στον βορειοκορεατικό στρατό αλλά και τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους, την ίδια ώρα που το μετρό λειτουργεί και ως καταφύγιο, με τεράστιες πόρτες να απομονώνουν όλους τους σταθμούς. Κι ενώ οι φωτογραφίες που κυκλοφορούσαν τόσα χρόνια παρουσιάζουν δύο από τους καλύτερους σταθμούς του, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, όπως μαθαίνουμε τουλάχιστον από πρόσφατες εικόνες των δύο γραμμών του που διαρρέονται στο Ίντερνετ. Όσο για τα δρομολόγια, εκτελούνται κανονικά όταν δεν υπάρχουν διακοπές ρεύματος ή οι παλιοί γερμανικοί συρμοί αποφασίζουν να λειτουργήσουν…
Ο σταθμός Arsenalna στο Κίεβο
Όποιος πάσχει από κλειστοφοβία, πρέπει να αποφύγει πάση θυσία τον σταθμό Arsenalna στο μετρό του Κιέβου! Ο πνιγηρός σταθμός της ουκρανικής πρωτεύουσας βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων κάτω από την πόλη, με τις κυλιόμενες σκάλες να χρειάζονται πέντε ολόκληρα λεπτά για να σε κατεβάσουν στα έγκατα της γης που κάποιοι ονόμασαν αποβάθρες!
Το Silverpilen της Στοκχόλμης
Όταν ο αστικός σιδηρόδρομος της σουηδικής πρωτεύουσας απέκτησε νέα βαγόνια στη δεκαετία του 1960, κράτησαν τη δοκιμαστική μονάδα ως εφεδρικό συρμό. Την άφησαν άβαφη και τη χρησιμοποιούσαν μόνο σε ώρες αιχμής ή συνθήκες ανάγκης. Η μοναδική εμφάνιση του συρμού και η σπάνια θέασή του έχουν οδηγήσει φυσικά στη δημιουργία αστικού μύθου για το τρένο: το Silverpilen («Ασημένιο Βέλος») δεν ήταν λοιπόν εφεδρικός συρμός, αλλά τρένο-φάντασμα, που -ανάλογα με ποιον θα ρωτήσεις- οδηγούσε τους επιβαίνοντες στον χαμό, «ούρλιαζε» στους σταθμούς ή απελευθέρωνε το κοινό του έπειτα από μήνες ομηρίας…
Ο σταθμός Kymlinge
Και πού κάνει στάση το Silverpilen; Σε σταθμό-φάντασμα φυσικά! Το Kymlinge άρχισε να κατασκευάζεται στη δεκαετία του ’70, εγκαταλείφθηκε ωστόσο λίγο αργότερα όταν εγκαινιάστηκε μια νέα γραμμή του μετρό. Οι συρμοί περνούν πλέον χωρίς να σταματούν στο Kymlinge, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και παραμένει «στοιχειωμένο» μέχρι και σήμερα…
Ο υπόγειος του Σινσινάτι
Χάρη σε δύο πολέμους, τη Μεγάλη Ύφεση αλλά και τους χαμηλούς ρυθμούς στην αύξηση του πληθυσμού, η πόλη του Σινσινάτι δεν απέκτησε ποτέ το δίκτυο υπόγειου σιδηρόδρομου που είχαν εμπνευστεί οι οραματιστές του στις αρχές του 20ού αιώνα. Παρόλα αυτά, 3,5 χιλιόμετρα υπόγειων τούνελ πρόλαβαν να ανοιχτούν, με τους κατοίκους να ισχυρίζονται ότι οι στοές είναι στοιχειωμένες με τις ψυχές των εργατών που σκοτώθηκαν στα έργα. Ακόμα και αν δεν πιστεύετε στα μεταφυσικά, 3,5 χιλιόμετρα σε ένα εγκαταλειμμένο υπόγειο δίκτυο μπορούν να γίνουν αρκούντως τρομακτικά…
Τα τρένα Yokai του Κιότο
Όποιος βρεθεί στο Κιότο τον Αύγουστο, θα δει έντρομος ανθρώπους ντυμένους σαν τέρατα να κυκλοφορούν ανενόχλητοι στο μετρό. Μην ανησυχείτε, πρόκειται απλώς για ένα τρένο Yokai! Τα Yokai είναι τέρατα, ξωτικά και άλλα απόκοσμα πνεύματα της ιαπωνικής μυθολογίας και κάθε Αύγουστο έρχονται το φως, με τη βοήθεια ηθοποιών που αναβιώνουν τα εξώκοσμα πλάσματα μέσα σε συρμούς με black-light για να τρομάζουν τα παιδιά (ή να τα ψυχαγωγούν, όπως προτιμάτε). Αν και όπως είναι πια γνωστό, τα παιδικά κλάματα και οι τσιρίδες είναι συχνότερες από τα γέλια…
Ο σταθμός της Shinjuku του Τόκιο
Φοβάστε τα πλήθη; Πάσχετε από αγοραφοβία; Μην κατεβείτε τότε ποτέ στον σταθμό Shinjuku του Τόκιο, το σημείο συνάντησης πολλαπλών γραμμών του μετρό και του υπόγειου σιδηρόδρομου που εξυπηρετεί καθημερινά περισσότερους από 3,64 εκατομμύρια ανθρώπους! Και ναι, αν διερωτάστε, το νούμερο αυτό τον κάνει τον πλέον πολυσύχναστο σταθμό τρένου του κόσμου…
