Κώδικας του Χαμουραμπί, για παράδειγμα, η παλιότερη καταγραφή ποινικού κώδικα της Ιστορίας (1760 π.Χ.), βασίζεται στην ισχυρή πεποίθηση της εκδίκησης κατά του φταίχτη.
Η θεσμοθετημένη αυτή εκδίκηση, η ίδια η ουσία του ποινικού συστήματος, δεν ικανοποίησε ωστόσο καθολικά τον κόσμο.
Το αίσθημα για άμεση απονομή δικαιοσύνης εκ μέρους του θύματος κινητοποίησε πολλά χέρια στα χρονικά της ανθρωπότητας, παραβιάζοντας το κοινωνικό συμβόλαιο.
Μιλώντας ωστόσο για διαβόητες υποθέσεις εκδίκησης, τα 10 περιστατικά της λίστας μας υπερβαίνουν τα «εσκαμμένα» των ορίων της εκδίκησης και χαράσσουν τη δική τους ιστορία, είτε με τη φρίκη είτε με την τσαχπινιά τους…
Alan Ralsky
Ήταν το 2003 όταν τα spam e-mails άρχισαν να γίνονται πρόβλημα. Στην καρδιά του ηλεκτρονικού αυτού ζητήματος ήταν ο επιχειρηματίας από το Μίσιγκαν Alan Ralsky, που έμεινε γνωστός ως «βασιλιάς του spam». Όταν ένα άρθρο λοιπόν τοπικής αμερικανικής εφημερίδας lifestyle εντόπισε τη χλιδάτη κατοικία του Ralsky, μια έπαυλη 740 τετραγωνικών, οι πληγέντες της ηλεκτρονικής ενόχλησης που προκαλούσε ο Ralsky μπόρεσαν να βρουν τη φυσική κατοικία του δαιμόνιου επιχειρηματία. Ως εκδίκηση για τα εκατοντάδες spam mails που είχαν λάβει από την εταιρία του Ralsky, χιλιάδες πολίτες, ιδιώτες και επιχειρηματίες, δήλωναν πλέον τη διεύθυνση του Ralsky σε πολυάριθμες ιστοσελίδες και εταιρίες για ενημερωτικά φυλλάδια, μπροσούρες και junk mails. Στον κολοφώνα της εκδίκησης, το σπίτι του Ralsky λάμβανε καθημερινά τόνους από χαρτούρα! Το 2009 μάλιστα ο Ralsky θα δήλωνε ένοχος για την απάτη, λαμβάνοντας ποινή φυλάκισης 51 μηνών…
Οι 47 ρόνιν
Ένας από τους διαπρεπέστερους ιαπωνικούς λαϊκούς μύθους για την αφοσίωση και την εκδίκηση βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Κατά την περίοδο Edo, οι σαμουράι λειτουργούσαν κυρίως ως στρατιωτικοί συμβουλάτορες και προσωπικοί φρουροί επιφανών ευγενών. Ο κώδικας τιμής των σαμουράι επέβαλλε λοιπόν στον σαμουράι να εκδικηθεί τον θάνατο του κυρίου του, γεγονός που πήραν πολύ στα σοβαρά οι 47 σαμουράι που προστάτευαν τον Asano Naganori. Όταν ο ευγενής επισκέφτηκε το Τόκιο (τότε γνωστό ως Edo) το 1701, είχε μια διαμάχη με έτερο ευγενή, τον Kira Yoshinaka, εξαιτίας της οποίας ο Naganori θα καταδικαζόταν σε σεπούκου (ιεροτελεστική αυτοκτονία), το οποίο και θα εκτελούσε αργότερα εκείνη την ημέρα. Δύο χρόνια αργότερα, οι 47 ρόνιν πλέον (σαμουράι δηλαδή που δεν είχαν πλέον αφέντη) θα έμπαιναν στο σπίτι του Yoshinaka και θα απαιτούσαν να αυτοκτονήσει, ως εκδίκηση για τον άδικο χαμό του κυρίου τους. Όταν ο ευγενής αρνήθηκε, οι ρόνιν του έκοψαν το κεφάλι, το μετέφεραν στο κάστρο του πρώην αφέντη τους και το ακούμπησαν πάνω στον τάφο του. Παραδόθηκαν κατόπιν στις Αρχές, οι οποίες διέταξαν τους ρόνιν σε σεπούκου. Οι 46 ρόνιν αυτοκτόνησαν επιτόπου, ενώ για την τύχη του 47ου υπάρχουν διάφορες εκδοχές: άλλοι ισχυρίζονται ότι πέθανε, άλλοι ότι του απονεμήθηκε χάρη…
Η σφαγή της Μέρας του Αγίου Βαρθολομαίου
Με την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση να έχει φέρει τα πάνω κάτω στην ευρωπαϊκή χριστιανική πίστη στα μέσα του 16ου αιώνα, η Καθολική Εκκλησία έπρεπε να αναδιπλωθεί. Την ώρα που οι πρώην καθολικές περιοχές μετατρέπονταν σε προτεσταντικά «τσιφλίκια», χάνοντας εξουσία και εισφορές, η Καθολική Εκκλησία διψούσε για εκδίκηση. Μέσα στο ταραγμένο αυτό κλίμα, στο Παρίσι του Αυγούστου του 1572 ένας γάμος ευγενούς θα κλιμάκωνε την ένταση. Μόλις έληξε η τελετή, ο καθολικός γάλλος ηγεμόνας Κάρολος IX αποφάσισε να καταδικάσει σε θάνατο τον στρατιωτικό ηγέτη των Ουγενότων (γάλλοι προτεστάντες), για τις πράξεις του ενάντια στον καθολικισμό. Και για να μην ακούσει παράπονα από τους υπόλοιπους Ουγενότους, διέταξε τη σφαγή όλων όσοι βρίσκονταν στο Παρίσι! Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, σε αυτό που θα μείνει γνωστό ως Μέρα του Αγίου Βαρθολομαίου, 1.000-4.000 γάλλοι προτεστάντες θα έβρισκαν τραγικό θάνατο στο Παρίσι. Για κάθε ενδεχόμενο, ο Κάρολος θα επέκτεινε τη σφαγή και στην ύπαιθρο, παραγγέλλοντας την παραδειγματική εκδικητική σφαγή όλων των Ουγενότων της Γαλλίας, καταλήγοντας σε άλλες 30.000-100.000 δολοφονίες…
Aaron Burr
Η πολιτική ιστορία των ΗΠΑ δονείται από τη θρυλική πολιτική αντιπαράθεση των Alexander Hamilton και Aaron Burr, που έμελλε να κλιμακωθεί σε μια εκδικητική μονομαχία! Οι Burr και Hamilton είχαν υπηρετήσει στον επαναστατικό στρατό του Ουάσιγκτον και κατείχαν αμφότεροι κυβερνητικές θέσεις. Οι πολιτικές φιλοδοξίες τους ήταν ωστόσο ατελείωτες και οι κόντρες των δύο αντρών έχουν περάσει στην Ιστορία. Όταν ο Burr έχασε την προεδρία της χώρας από τον Τζέφερσον, αποδέχθηκε τη μοίρα του και περιορίστηκε στη θέση του αντιπροέδρου, με τον Hamilton να υπονομεύει ανοιχτά το έργο του. Όταν κατόπιν κατέβηκε στις εκλογές για κυβερνήτης της ΝέαςΥόρκης, και πάλι ο Hamilton έσκαβε τον πολιτικό του λάκκο. Αυτό ήταν, είχε παραγίνει! Ο Burr προκάλεσε τον Hamilton σε μονομαχία στις 11 Ιουλίου 1804, κατά τη διάρκεια της οποίας θα τον πλήγωνε θανάσιμα…
Dave Carroll
Όταν το καναδικό λαϊκό συγκρότημα Sons of Maxwell ξεκινούσε την περιοδεία του στη Νεμπράσκα το 2008, διαπίστωσε ότι οι χειριστές των αποσκευών της United Airlines είχαν «κακοποιήσει» τα πράγματά τους. Φτάνοντας σε ξενοδοχείο της Όμαχα βρήκαν την κιθάρα τους των 3.500 δολαρίων σπασμένη. Ο ιδιοκτήτης της, κιθαρίστας Dave Carroll, θα ξεκινούσε μια οδύσσεια για την αποζημίωσή του, τηλεφωνώντας καθημερινά επί 9 μήνες στην αεροπορική και έχοντας ήδη πληρώσει άλλα 1.200 δολάρια για την επισκευή της κιθάρας. Όταν εντέλει η United Airlines αρνήθηκε να τον αποζημιώσει, ήταν ώρα για την εκδίκηση του Carroll: ηχογράφησε μια σειρά από σατιρικά τραγούδια κατά της εταιρίας, που τα ονόμασε τριλογία «United Breaks Guitars»! Τα ανέβασε στο YouTube, έγιναν φυσικά viral (πάνω από 4 εκατομμύρια views σε λιγότερο από έναν μήνα) και πήρε την εκδίκησή του διαβάλλοντας το καλό όνομα της αεροπορικής. Δεν ήταν ωστόσο μόνο αυτό: μέσα σε 4 μέρες από το ανέβασμα των τραγουδιών στο Ίντερνετ, η αξία της United στο χρηματιστήριο έπεσε κατά… 180 εκατομμύρια δολάρια, χάνοντας το 10% της κεφαλαιοποίησής της!
Dr. Hawley Crippen
Η εκδίκηση λειτουργεί πολλές φορές με απρόοπτο τρόπο και έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις. Αυτό συνέβη με την ιστορία του Dr. Hawley Harvey Crippen, ενός ομοιοπαθητικού γιατρού που ζούσε στο Λονδίνο με τη γυναίκα του, υψίφωνο της όπερας, Cora. Όταν η κυρία Crippen ανακάλυψε ότι ο άντρας της είχε παράνομο δεσμό και του ανακοίνωσε ότι ήταν έτοιμη να τον εγκαταλείψει, παίρνοντας φυσικά μαζί της και όλη την περιουσία του ζεύγους (που ήταν δική της), εξαφανίστηκε μια πρωία και κανείς δεν την ξανάδε έκτοτε. Ο γιατρός Crippen ενημέρωσε οικογένεια και φίλους ότι η γυναίκα του είχε αρρωστήσει (και πέθανε) κατά τη διάρκεια μιας σειράς εμφανίσεων στο Λος Άντζελες. Ρευστοποίησε άμεσα την περιουσία της και σάλπαρε με την ερωμένη του για μια νέα ζωή στον Νέο Κόσμο. Οι πιστοί φίλοι της κυρίας Crippen ειδοποίησαν ωστόσο τη Scotland Yard για το ύποπτο του πράγματος και σε έρευνα στο σπίτι του γιατρού βρέθηκε στο κελάρι η σορός της συζύγου. Ο Crippen θα καταδικαζόταν σε θάνατο και θα κρεμιόταν το 1910. Το 2007 ωστόσο νέα ιατροδικαστικά στοιχεία απέδειξαν ότι το πτώμα δεν ανήκε στην κυρία Crippen. Στην πραγματικότητα, ήταν η σορός ενός άντρα! Κι ενώ πράγματι ο γιατρός είχε σκοτώσει τη σύζυγό του (και είχε ξεφορτωθεί αποτελεσματικά το πτώμα), ήταν τα απομεινάρια ενός άντρα που είχε επίσης σκοτώσει ο γιατρός που θα παρερμηνεύονταν από τις Αρχές, καταλήγοντας στη δίκαιη καταδίκη του. Εκδίκηση από τον τάφο…
Lorena Bobbitt
Η πολύκροτη υπόθεση του ευνουχισμού του συζύγου της στιγμάτισε μια ολόκληρη εποχή! Η κυρία Bobbitt ισχυριζόταν ότι ο πρώην σύζυγός της την κακοποιούσε, με λεκτική και σωματική βία. Τη μοιραία νύχτα του 1993, όταν η Lorena πήρε την εκδίκησή της, ανέφερε πως ο John Wayne Bobbitt γύρισε σπίτι μεθυσμένος και την κακοποίησε σεξουαλικά. Μόλις αποκοιμήθηκε, η σύζυγος πήρε ένα κουζινομάχαιρο, του αφαίρεσε το μόριο, το πήρε μαζί της στο αυτοκίνητο και το ξεφορτώθηκε λίγο αργότερα, πετώντας το κομμένο όργανο από το παράθυρο. Επέμενε πάντα ότι δεν θυμόταν με ακρίβεια το περιστατικό, ενώ ο σύζυγός της αθωώθηκε τελικά από τις κατηγορίες για οικογενειακή βία, με τον κομμένο του αντρισμό να επαναπροσαρμόζεται χειρουργικά. Το ζευγάρι χώρισε το 1995, το 2003 ωστόσο ο John Bobbitt θα καταδικαζόταν πράγματι για οικογενειακή βία, αφού χειροδίκησε κατά της τότε συντρόφου του…
Anthony Stockelman
Το 2006, ο Anthony Stockelman από την Ιντιάνα κατηγορήθηκε για την κακοποίηση και τον φόνο της 10χρονης Katie Collman. Τα αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία ήταν όλα εναντίον του και για να αποφύγει τη θανατική ποινή, ο Stockelman δήλωσε ένοχος, εισπράττοντας ισόβια κάθειρξη για το αποτρόπαιο έγκλημά του. Όταν ωστόσο μεταφέρθηκε στο σωφρονιστικό κατάστημα του Wabash Valley, οι ιθύνοντες της φυλακής δεν συνειδητοποίησαν ότι στις ίδιες φυλακές βρισκόταν ο ξάδερφος της Katie Collman. Λίγους μήνες μετά τη φυλάκισή του, ο Stockelman θα βρισκόταν με «ερασιτεχνικό» τατουάζ χαραγμένο στο μέτωπό του. Έγραφε: «Εκδίκηση της Katie». Ο ξάδελφος και η παρέα του είχαν χαράξει βίαια το τατουάζ στο κεφάλι του Stockelman…
Η σφαγή του Νταχάου
Στα τέλη Απριλίου 1945, στις τελευταίες στιγμές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι στρατιώτες της 45ης Thunderbird Army Infantry Division των ΗΠΑ διατάχθηκαν να καταλάβουν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου στη Βαυαρία. Οι άντρες θα ανακάλυπταν σύντομα αυτό που έμεινε στην Ιστορία ως «τρένο του θανάτου»: 39 βαγόνια γεμάτα με τις τραγικές σορούς 2.310 αιχμαλώτων του κολαστηρίου. Όπως ισχυρίστηκαν κατόπιν κάποιοι από τους αμερικανούς στρατιώτες, ήταν η αποτρόπαιη θέα της θηριωδίας που τους εξώθησε σε μια από τις πλέον απεχθείς πράξεις της αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής στον Δεύτερο Παγκόσμιο: ως πράξη εκδίκησης στη θηριωδία, οι αμερικανοί απελευθερωτές του Νταχάου εκτέλεσαν τους στρατιώτες των SS που είχαν παραδοθεί: 75 γερμανοί στρατιώτες στήθηκαν στον τοίχο και εκτελέστηκαν. Οι αμερικανοί αξιωματούχοι «έθαψαν» το έγκλημα πολέμου, το οποίο και ήρθε στο φως το 2001, όταν και αποχαρακτηρίστηκαν από απόρρητα τα σχετικά αρχεία του Πολέμου…
James Annesley
Ο James Annesley γεννήθηκε σε μια εύπορη οικογένεια της Ιρλανδίας στις αρχές του 18ου αιώνα, με τεράστια ακίνητη περιουσία και τίτλο ευγενείας. Ο θείος του Richard έβαλε ωστόσο σκοπό της ζωής του να σφετεριστεί την οικογενειακή περιουσία, βγάζοντας από τη μέση οποιοδήποτε εμπόδιο θα στεκόταν στον δρόμο του. Κινήθηκε λοιπόν μεθοδικά, ξεκινώντας από τον αδερφό του και πατέρα του James, τον οποίο και δηλητηρίασε. Με τον Arthur Annesley εκτός κάδρου, μόνο ο James απέμενε μεταξύ του θείου της αμύθητης οικογενειακής περιουσίας. Σε ηλικία 12 ετών, ο James απήχθη από πληρωμένους από τον θείο του άντρες, οι οποίοι τον έβαλαν σε καράβι για Αμερική και τον πούλησαν ως πληρωμένο σκλάβο στο Delaware, όπου και παρέμεινε για 12 χρόνια. Σε ηλικία 25 ετών, έχοντας ξεπληρώσει τη δουλεία του, κατέφυγε με πλοίο στην Τζαμάικα και από κει στο Λονδίνο, βάζοντας στόχο να αποκαταστήσει την ταυτότητά του και να ανακτήσει την περιουσία του από τον θείο του. Ο James θα πέθαινε βέβαια κατά τη διάρκεια της πολύκροτης δικαστικής διαμάχης με τον Richard, δεν έμελλε όμως να χάσει οριστικά τη μάχη. Στις δεκαετίες που κράτησε η δικαστική υπόθεση, η φήμη του θείου διασύρθηκε ανεπανόρθωτα, φέρνοντας στην επιφάνεια τις μηχανορραφίες και τις αχρείες μεθοδεύσεις του, εξορίζοντάς τον μια για πάντα από τη δημόσια σφαίρα…
