Μπορείτε να τα δείτε, να τα ψηλαφήσετε, να τα περπατήσετε. Πάρτε βαθιά ανάσα και αφήστε να σας κατακλύσει ένας διαφορετικός αέρας. Αέρας αναγέννησης.
Αν θες να θαυμάσεις τα έργα του ανθρώπου, πρέπει να ταξιδεύσεις στη Γηραιά Ήπειρο. Μια από τις πρώτες πόλεις που έρχονται στο μυαλό μου προς επίρρωση των παραπάνω είναι η Φλωρεντία, η «πρωτεύουσα» της Αναγέννησης...
Και μόνο αυτός ο «τίτλος» θα αρκούσε για να με πείσει. Δεν μπορεί να είναι «τυχαία» η πόλη που θεωρείται η «πρωτεύουσα» όχι μιας χώρας ή περιοχής, αλλά μιας ολόκληρης περιόδου και μάλιστα μιας από τις σημαντικότερες σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε σήμερα δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς τη Φλωρεντία. Τόσο απλά.
ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ «ΑΣΤΕΡΩΝ»
Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να περιγράψουν την ομορφιά και τη σημασία της Φλωρεντίας. Λίγα γραμμάρια ακόμα, δεν θα προσθέσουν τίποτα στην αίγλη της, αλλά δεν θα την βλάψουν κιόλας (ελπίζω). Για να κάνω πιο εμφατική την αυτόκλητη και αχρείαστη «υπεράσπισή» της, θα αναφέρω απλώς κάποια ονόματα.
Θα έβρισκε η Αναγέννηση καλύτερο «πλαίσιο» για να αναπτυχθεί από αυτό που της προσέφεραν οι Brunelleschi, Donatello και Masaccio; Η ζωγραφική θα ήταν η ίδια χωρίς τον Botticelli και τον Giotto; Η αρχιτεκτονική και η γλυπτική χωρίς τον Arnolfo και τον Andrea Pisano; Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος χωρίς τον Μακιαβέλι; Η ιταλική γλώσσα αλλά και η παγκόσμια λογοτεχνία χωρίς τον Δάντη, τον Πετράρχη και τον Βοκκάκιο; Η επιστήμη χωρίς τον Γαλιλαίο; Θα ήταν ίδια η αντίληψή μας για τον κόσμο χωρίς τη μεγαλοφυΐα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και του Μιχαήλ Άγγελου;
Είναι ποτέ δυνατόν να «στεγαστούν» όλες αυτές οι προσωπικότητες σε μια πόλη; Κι όμως είναι! Αρκεί να υπάρχει μια φωτισμένη δυναστεία, όπως αυτή των Μεδίκων που θα προσφέρει «γη και ύδωρ» και θα σχηματίσει ένα προστατευτικό κουκούλι, μέσα στο οποίο θα μπορέσουν να μεγαλουργήσουν απερίσπαστοι αυτοί οι στυλοβάτες τους δυτικού πολιτισμού.
ΠΕΡΙ «ΣΤΕΝΤΑΛΙΣΜΟΥ»
Βλέποντας τη Φλωρεντία από μακριά (από το Fiesole, για παράδειγμα) εντυπωσιάζεσαι από το κόκκινο χρώμα των κεραμιδιών που κυριαρχεί μέσα σε ένα τυπικό τοσκάνικο τοπίο ελαιώνων και αμπελιών. Όμως αυτή η αρχική εντύπωση είναι πολύ «φτωχή» σε σχέση με αυτό που σε περιμένει μόλις εισχωρήσεις στα ενδότερα.
Αν είστε λάτρεις του Ωραίου και του Απολύτου (που θα έλεγε και ο Γιάννης Ρίτσος) υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να προσβληθείτε από μια τοπική «ασθένεια», με την κωδική ονομασία «Στενταλισμός». Τα κύρια σύμπτωματα είναι η τάση λιποθυμίας και ο ίλιγγος μπροστά στην εκθαμβωτική ομορφιά της πόλης. Ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής δεν ήταν άλλος από τον περίφημο Γάλλο συγγραφέα Στεντάλ, ο οποίος μόλις αντίκρισε τη Βασιλική του Santa Croce (του Τιμίου Σταυρού, σαν να λέμε) ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν και χρειάστηκε να φύγει υποβασταζόμενος.
Θα χρειαστείτε τουλάχιστον 4-5 μέρες για να «εξερευνήσετε» τη Φλωρεντία με την «ησυχία» σας. Κάτι ακόμα που πρέπει να έχετε υπ' όψιν σας είναι ότι ενδείκνυται για τους οπαδούς της «περιπατητικής» σχολής. Τα περισσότερα από τα εκπληκτικά μνημεία της, βρίσκονται σε μικρή σχετικά ακτίνα. Αφήστε λοιπόν τα αυτοκίνητα κατά μέρος και βυθιστείτε στη μοναδική ατμόσφαιρά της.
ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ
Ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι ο κεντρικός σταθμός των τρένων απέναντι από την επιβλητική εκκλησία της Santa Maria Novella. Ένας από τους λόγους που καθιστούν το συγκεκριμένο σημείο ιδανική αφετηρία είναι και το γεγονός ότι είναι πολύ πιθανό να έχετε επιλέξει για τη διαμονή σας κάποιο από τα δεκάδες ξενοδοχεία-«παλατάκια» που υπάρχουν στη γειτονική Via Nazionale.
 |
| η εκκλησία της Santa Maria Novella |
Από εκεί θα πάρετε τη Via dell' Ariento, θα περάσετε τη Δημοτική Αγορά (που θυμίζει την Boqueria της Βαρκελώνης, αλλά δεν την φτάνει) και το τεράστιο παζάρι έξω από αυτή και θα φτάσετε στη Basilica di San Lorenzo, έναν τεράστιο ναό που εντυπωσιάζει με τη λιτή αρχιτεκτονική του και τη στιβαρή κατασκευή του. Μην αρκεστείτε στην εξωτερική εντύπωση, αλλά από την πίσω πόρτα μπείτε στο υπέροχο αίθριο με τον κήπο και τις καμάρες.
 |
| Basilica di San Lorenzo |
Επόμενος «στόχος» μια από τις πιο διάσημες πλατείες του κόσμου· η Piazza del Duomo. Για να φτάσετε εκεί πρέπει να διασχίσετε την Borgo San Lorenzo με τα δεκάδες μπιστρό, τρατορίες και τζελατερίες που θα σας δελεάσουν. Είναι λίγο «τουριστικά» τα μαγαζιά, αλλά μια bistecca alla fiorentina, εκτός από χορταστική, είναι και απόλαυση για τον ουρανίσκο. Ευκαιρίας δοθείσης, να σας υπενθυμίσω πως στην Ιταλία δεν ακολουθούν τα ελληνικά ωράρια, και μετά τις 12 τα μεσάνυχτα δεν θα βρείτε σχεδόν τίποτα ανοιχτό.
PIAZZA DEL DUOMO
Πρώτα θα συναντήσετε ένα από τα παλιότερα κτήρια της πόλης, το Βαπτιστήριο. Αν και υπήρχε ήδη από τον 5ο μ.Χ. αιώνα, τη σημερινή του μορφή πήρε τον 11ο μ.Χ αι. Αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, εντυπωσιάζει με τις εξαιρετικές τοιχογραφίες του και τις υπέροχες, μπρούτζινες πύλες του.
 |
| το Βαπτιστήριο, εσωτερική θέα |
Η πιο εκτυφλωτική από όλες είναι η ανατολική, αυτή που «βλέπει» προς τον καθεδρικό, η επονομαζόμενη και «Πύλη του Παραδείσου». Στα δέκα εκπληκτικά χαρακτικά που την κοσμούν, παρουσιάζονται «στιγμιότυπα» από την Παλαιά Διαθήκη.
 |
| η «Πύλη του Παραδείσου» |
Στη συνέχεια η ματιά σας θα περιπλανηθεί στο πανύψηλο (82 μ.) καμπαναριό που άρχισε να κατασκευάζεται το 1334 σε σχέδια του περίφημου Giotto και ολοκληρώθηκε μετά το θάνατο του εμπνευστή του. Μπορείτε να ανεβείτε τα 414 σκαλοπάτια του και να απολαύσετε την ανεπανάληπτη πανοραμική θέα του καθεδρικού (Duomo), του εκθαμβωτικού θόλου αλλά και ολόκληρης της πόλης.
Αφού ολοκληρώσετε την περιήγησή σας στον καθεδρικό, θα κατευθυνθείτε προς το επίκεντρο της πολιτικής ζωής -τότε και τώρα- την Piazza della Signoria. Πριν όμως από αυτό αξίζει να κάνετε μια στάση στην Piazza della Republica, όπου εκτός από τις υπέροχες αψίδες θα βρείτε μερικά από τα καλύτερα cafés της πόλης.
 |
| Piazza della Republica |
Πολύ κοντά βρίσκεται η Νέα Αγορά (Mercato Nuovo) που κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα και αποτελούσε το «θησαυροφυλάκιο» της πόλης. Σήμερα, εκεί θα βρείτε συγκεντρωμένα εργαστήρια λαϊκής τέχνης, καταστήματα με σουβενίρ, αλλά και τη Fontana del Porcellino, όπου επιβάλλεται να ρίξετε ένα κέρμα, αν επιθυμείτε να επιστρέψετε κάποτε στη Φλωρεντία.
 |
| Fontana del Porcellino |
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Η Piazza della Signoria (πλατεία της Γερουσίας) ήταν για αιώνες το κέντρο λήψης των αποφάσεων, καθώς εκεί βρίσκεται το Palazzo Vecchio (Παλιό Παλάτι). Είναι όμως ταυτόχρονα μια υπαίθρια έκθεση γλυπτικής. Η Loggia della Signoria, μια ειδική εξέδρα που κατασκευάστηκε τον 14ο αιώνα για δημόσιες εκδηλώσεις «καταλήφθηκε» στην πορεία από υπέροχα αγάλματα που βρήκαν καταφύγιο κάτω από τις αψίδες της. Εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής είναι επίσης το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Fontana di Neptuno), ακριβώς δίπλα από το παλάτι.
 |
| Piazza della Signoria |
Το Palazzo Vecchio με τον επιβλητικό Πύργο του Arnolfo (Torre d' Arnolfo) να φτάνει τα 94 μ. ύψος, να αποτελεί ένα ακόμα σύμβολο της πόλης που συναγωνίζεται σε αίγλη τον καθεδρικό. Σήμερα στεγάζει το Δημαρχείο της πόλης, όμως οι περισσότεροι χώροι του έχουν μείνει όπως την εποχή που οι Μέδικοι κινούσαν από εδώ τα ηνία της πόλης, πριν «μετακομίσουν» στην άλλη μεριά του ποταμού Arno, στο Palazzo Pitti.
 |
| Palazzo Pitti |
Ακριβώς δίπλα από το παλιό παλάτι, βρίσκεται το Palazzo degli Uffizi, που στεγάζει την περίφημη Uffizi Gallery, τη σημαντικότερη ίσως συλλογή έργων αναγεννησιακής τέχνης παγκοσμίως. Αποτελούσε την ιδιωτική συλλογή της οικογένειας των Μεδίκων, ώσπου το τελευταίο μέλος της οικογένειας, η Anna Maria Ludovica, την δώρισε στην πόλη υπό τον όρο τα έργα να μη φύγουν ποτέ από τη Φλωρεντία. Στη μακρόστενη πλατεία έξω από την Uffizi Gallery, δεκάδες πλανόδιοι καλλιτέχνες προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη λάμψη των αναγεννησιακών «προκατόχων» τους και να δελεάσουν κάποιους από τους 1,5 εκατ. επισκέπτες. Είναι πάντως αξιοθαύμαστη η ταχύτητα με την οποία τα μαζεύουν, όταν «σκάσει μύτη» η αστυνομία.
 |
| ποταμός Arno |
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ARNO
Και φτάνουμε στο αγαπημένο μου σημείο της πόλης, αυτό που εκτείνεται στις δύο όχθες του ποταμού Arno, ο οποίος το 1966 πλημμύρισε και κόντεψε να «πνίξει» ολόκληρη την πόλη. Σε πολλά σημεία της Φλωρεντίας, θα δείτε πάνω σε κτήρια -σε ύψος πολλές φορές 3-4 μέτρων- σημάδια να δείχνουν μέχρι που είχε φτάσει η στάθμη του νερού, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές. Ευτυχώς, με πολύ κόπο και χρήμα, η πόλη επανήλθε στην πρότερη κατάσταση. Εδώ θα δείτε και το πιο όμορφο -κατά την ταπεινή μου γνώμη- στολίδι της πόλης, το Ponte Vecchio (παλιά γέφυρα). Ως και οι Ναζί την σεβάστηκαν αυτή τη γέφυρα και ήταν η μόνη που δεν ανατίναξαν, όταν αποχώρησαν από τη Φλωρεντία.
Στην απέναντι πλευρά του ποταμού εκτείνεται το τμήμα της πόλης που ονομάζεται Oltrarno (σημαίνει «πέρα από τον Arno»). Εδώ, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε το Palazzo Pitti, όπου εκτός από τους πολυτελείς χώρους του παλατιού θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε δύο εκθέσεις ζωγραφικής, μια έκθεση κοστουμιών, ένα μουσείο πορσελάνης και το Giardino di Boboli, τον πανέμορφο κήπο του παλατιού. Από εδώ, και αφού διασχίσετε υπέροχους δενδροφυτεμένους δρόμους, θαυμάζοντας δεξιά και αριστερά εντυπωσιακές επαύλεις και βίλες στη φλωρεντίνικη «Εκάλη», θα φτάσετε στο καλύτερο «παρατηρητήριο» της πόλης, στην Piazzale Michelangelo.
Απολαύστε το αλησμόνητο πανόραμα της πόλης, έχοντας όλα τα σημαντικά αξιοθέατα στα πόδια σας και όταν επιστρέψετε στην Ελλάδα, προσπαθήστε να περιγράψετε την εμπειρία στους φίλους σας. Θα διαπιστώσετε ότι τα καλολογικά στοιχεία και ο υπερθετικός βαθμός απλώς δεν θα είναι αρκετά.
 |
| Duomo, εσωτερικό |
DUOMO
Ο καταπληκτικός γιγάντιος τρούλος είναι αυτός που κυριαρχεί και αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν της πόλης. Πέρα από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του, εξακολουθεί να εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα ως ανυπέρβλητο τεχνικό επίτευγμα. Με διάμετρο 41,5 μ. και βάρος που φτάνει τους 27.000 τόνους δεν προτείνεται σε «Γαλάτες» που φοβούνται μήπως πέσει ο ουρανός και τους πλακώσει.
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1420 σε σχέδια του Brunelleschi, ο οποίος κατέφυγε σε ένα συνδυασμό καινοτόμων και παραδοσιακών τεχνικών για να ολοκληρώσει το magnum opus του. Εσωτερικά διακοσμήθηκε από τους Vasari και Zuccari με μια γιγαντιαία τοιχογραφία που αναπαριστά τη Δευτέρα Παρουσία.
Μπορείτε να ανέβετε (με είσοδο πάντα), σκαρφαλώνοντας 440 απότομα σκαλοπάτια και περνώντας μέσα από σκοτεινές και στενές στοές. Όταν όμως φτάσετε στην κορυφή, έστω και λαχανιασμένοι, θα νιώσετε προς στιγμή κυρίαρχοι της πόλης. Το κατέβασμα δεν είναι λιγότερο επίπονο, θα έχετε όμως χρόνο να ξεκουραστείτε περιμένοντας στην ουρά για να δείτε τον καθεδρικό από μέσα (κι άλλο εισιτήριο!) Όσο περιμένετε τη σειρά σας, απολαύστε την περίτεχνη πρόσοψη με τα πράσινα, ροζ και λευκά μάρμαρα, αλλά και τα υπέροχα γλυπτά. Μόλις τα καταφέρετε να μπείτε μέσα, θα μείνετε άφωνοι από το μέγεθος του ναού (155 μέτρα μήκος, 90 μέτρα πλάτος), τις υπέροχες τοιχογραφίες και τα εκθαμβωτικά βιτρώ.
Αν θέλετε μπορείτε να επισκεφθείτε και την Κρύπτη, κάτω από το ναό, πληρώνοντας ένα ακόμα εισιτήριο. Εν ολίγοις, αν θέλετε να δείτε ολόκληρο το «συγκρότημα» του καθεδρικού (μαζί με το καμπαναριό του Giotto), θα πρέπει να πληρώσετε 4 (ολογράφως: τέσσερα) διαφορετικά εισιτήρια που θα σας στοιχίσουν συνολικά γύρω στα 20 ευρώ κατ' άτομο. Έλεος, γείτονες!
PONTE VECCHIO
Πήρε τη σημερινή της μορφή τον 14ο αιώνα, όταν η σημερινή εξαίσια πέτρινη κατασκευή αντικατέστησε την παλιότερη ξύλινη γέφυρα. Φιλοξενούσε ανέκαθεν εμπορικά καταστήματα, τα περισσότερα από τα οποία ήταν είτε κοσμηματοπωλεία είτε καταστήματα καλλυντικών (διαβάστε «Το άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ).
 |
| Ponte Vercchio |
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γέφυρα ήταν αφιερωμένη στην ικανοποίηση της γυναικείας ματαιοδοξίας. Λέγεται ότι οικονομική έννοια της χρεωκοπίας στα αγγλικά (bankruptcy) έχει τις ρίζες της εδώ. Όταν κάποιος από τους εμπόρους δεν μπορούσε να πληρώσει τους φόρους, έβλεπε τον πάγκο του («banco») να θρυμματίζεται («rotto») από τους στρατιώτες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να πουλήσει το εμπόρευμά του. Κάθε συσχέτιση της χρεωκοπίας με την προσπάθεια ικανοποίησης της γυναικείας ματαιοδοξίας είναι συμπτωματική και κυρίως κακόβουλη.
travelstyle.gr
