Αρχαιολόγοι από το Εθνικό Πανεπιστήμιο του Αντόνγκ βρήκαν την αρσενική μούμια του 16ου αιώνα στην πόλη Αντόγκ στη Νότια Κορέα το 2000 και μαζί της βρίσκονταν περίπου 13 επιστολές που απευθύνονταν στον εκλιπόντα. Ωστόσο πρόσφατα αναδείχθηκε μία από αυτές που έχει πραγματικά συγκλονίσει τη κοινή γνώμη με την τρυφερότητα και το ποιητικό της ύφος.
Πρόκειται για το σπαραξικάρδιο γράμμα της εγκυμονούσας συζύγου του νεκρού Ενγκ Τάε (σε αυτόν απευθύνεται η επιστολή) και αποτελεί ένα ποίημα αγάπης γραμμένο στην παλιά Λατινική που απευθύνεται στον «Πατέρα του Γουόν»που παρουσιάζει τον πόνο της ερωτευμένης γυναίκας που έμεινε μόνη της στον κόσμο με ένα παιδί στην κοιλιά.
Το γράμμα βρέθηκε στο στήθος της μούμιας και η σύζυγος ζητούσε από το νεκρό να διαβάσει προσεκτικά το γράμμα και να έρθει στα όνειρα της. Η επιστολή χρονολογείται το 1568 μ.Χ. , περίπου 30 χρόνια πριν ο Σαίξπηρ γράψει την τραγωδία του Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Διαβάστε αναλυτικά το συγκλονιστικό γράμμα:
Στον Πατέρα του Γουόν
1η Ιουνίου 1568
Μου έλεγες πάντα, "αγάπη μου θα ζησουμε μαζί μέχρι τα μαλλιά μας να γίνουν γκρι και θα πεθάνουμε την ίδια μέρα" Πώς μπόρεσες να φύγεις χωρίς εμένα; Ποιόν θα ακούμε και ποιόν θα ακολουθούμε εγώ κι ο γιος σου; Πώς μπόρεσες να συνεχίσεις χωρίς εμένα;
Πώς έφερες τη καρδιά σου σε μένα και πώς έφερα τη δική μου σε σένα; Οταν ξαπλώναμε, πάντα μου έλεγες "αγαπημένη μου, άραγε υπάρχουν άλλοι άνθρωπο που αγαπιούνται όσο εμείς;" Πώς μπόρεσες να τα αφήσεις όλα αυτά πίσω;
Απλά δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, θέλω να έρθω μαζί σου, πάρε με εκεί που είσαι κι εσύ. Δε μπορώ να ξεχάσω τα αισθήματα μου για σένα σ' αυτόν τον κόσμο και η θλίψη μου δε γνωρίζει όρια. Πού θα ακουμπήσω την καρδιά μου τώρα και πώς θα μεγαλώσω το παιδί χωρίς εσένα;
Σε παρακαλώ κοίτα αυτό το γράμμα και απάντησε μου στα όνειρα μου γιατί θέλω να σε ακούσω ξανά. Διάβασε το προσεκτικά και απάντησε μου.
Οταν γεννήσω αυτό το παιδί, ποιόν θα φωνάζει πατέρα; Μπορεί κανείς να κατανοήσει το πώς νιώθω; Δεν υπάρχει άλλη τραγωδία σαν κι αυτή κάτω από τον ουρανό.
Βρίσκεσαι σε άλλο τόπο και όχι στη βαθιά θλίψη που πνίγομαι εγώ. Δεν υπάρχει κανένα όριο και τέλος στη θλίψη που σου γράφω. Σε παρακαλώ κοίτα προσεκτικά αυτό το γράμμα και έλα ζωντανός στα όνειρα μου να μου απαντήσεις. Δεν φτάνουν οι λέξεις γι' αυτά που θέλω να σου πω γι' αυτό σταματάω εδώ.»
iefimerida.gr
