Οι λέξεις σίγουρα δεν φτάνουν για να αποτυπώσουν τη φυσική ομορφιά. Χαρείτε ένα από τα πιο ευνοημένα κομμάτια της γης: εκεί που οι θεοί διαλέγουν να ζήσουν...
Η φύση στα καλύτερα της
Ο Μαυρίκιος είναι το μεγαλύτερο από τα νησιά του συμπλέγματος Mascarenes και βρίσκεται ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Οι περισσότεροι σε παράφραση τον λένε Αγιο Μαυρίκιο, όμως δεν είναι άγιος, είναι απλά... Μαυρίκιος. Θα μπορούσε σίγουρα όμως να είναι άγιος, αφού είναι μέγας θεραπευτής. Θεραπεύει την ψυχή και μας γεμίζει θετική ενέργεια.
 |
| Εξωτική ομορφιά. Τιρκουάζ νερά, ολόλευκη άμμος, πολύχρωμες βαρκούλες. Είναι το σκηνικό που κυριαρχεί στον Μαυρίκιο. |
Σ’ αυτό το νησί, που είναι ελκυστικό όλες τις εποχές του χρόνου, βρίσκει κανείς τον απόλυτο εξωτικό προορισμό. Αποτελεί ένα χαρούμενο μωσαϊκό πολιτισμών. Ινδοί, Ευρωπαίοι, Κρεολοί, Κινέζοι, Αφρικανοί και Μουσουλμάνοι ζουν εδώ αρμονικά και φτιάχνουν μια γοητευτική ατμόσφαιρα μέσα από τα διαφορετικά τους έθιμα, τις τοπικές γιορτές, τους χορούς και τις γεύσεις.
 |
| Το «Prince Maurice» δεν είναι απλά ένα ξενοδοχείο. Είναι ο... πρίγκιπας του Μαυρίκιου. |
Αυτό το σπάνιο κράμα εθνικοτήτων και πολιτισμών αποτελεί ταυτόχρονα μια μελέτη για τους ανθρωπολόγους αφού οι κάτοικοι ζουν ήρεμα και συνεργάζονται, σεβόμενοι ο ένας τις παραδόσεις του άλλου. Αξιοζήλευτη είναι και η ομορφιά τους, καθώς το γοητευτικό Melange μόνο με στίχους μπορεί να αποδοθεί. Και όλα αυτά τυλιγμένα σε ένα ινδικό μυστήριο.
Τα διαφορετικά ενδιαφέροντα και τα ξεχωριστά θρησκευτικά στοιχεία, αλλά και ο αυθεντικός, παρορμητικός χαρακτήρας των Κρεολών, εκδηλώνονται στις ανοιχτές αγορές και στους χορούς τους. Ετσι χρειαζόμαστε πολλά... ζευγάρια μάτια για να απορροφήσουμε όλες αυτές τις πληροφορίες. Οσο για τη φύση, εδώ έχει την τιμητική της.
Μια καταπληκτική ποικιλία πανίδας, παρθένα απάτητα δάση στο εσωτερικό της ενδοχώρας και εξωτικές παραλίες: αυτός είναι ο Μαυρίκιος με τροπικές μυρωδιές, σπάνιες γεύσεις, απέραντη γαλήνη, αξιοθέατα και υπαίθριες αγορές με εξωτικά φρούτα.
Ακόμα και τα επιβλητικά ξενοδοχεία εναρμονίζονται απόλυτα με τη φύση. Ο Μαυρίκιος σε κάθε γωνιά του μυρίζει λάδι καρύδας και φραντζιπάνε, ένα μυρωδάτο εξωτικό λουλούδι.
Στην πρωτεύουσα Πορτ Λούι
Την πρώτη μας στάση θα την κάνουμε βορειοδυτικά, στην πρωτεύουσα Πορτ Λούι. Είναι πασίγνωστο λιμάνι σε όλους τους ναυτικούς που διασχίζουν το νότιο ημισφαίριο.
 |
| η πρωτεύουσα, Πορτ Λούι |
Ο πληθυσμός εδώ δεν ξεπερνάει τους 16.500 κατοίκους. Είναι μια όμορφη πόλη, με ανοιχτές αγορές και σύγχρονα μαγαζιά. Εχει πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική καθώς υπάρχουν κτίρια που χρονολογούνται από την περίοδο της αποικιοκρατίας, που συνυπάρχουν με νεότερα κτίρια αποικιακού ή σύγχρονου στυλ, δημιουργώντας ένα παλίμψηστο διαφορετικών ρυθμών.
Κάνουμε ψώνια από τις υπαίθριες αγορές που πουλάνε τοπικά προϊόντα, σουβενίρ και είδη ρουχισμού.
Εξαιρετικό είναι και το εμπορικό κέντρο αποικιακού ρυθμού, το «Le Caudan Waterfront», που βρίσκεται στη μαρίνα και διαθέτει πολλά μαγαζιά, μπουτίκ, καφετέριες και εστιατόρια. Επίσης το Μουσείο Blue Penny -Μουσείο Νομίσματος του Μαυρίκιου μέσα στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορική πορεία του νησιού.
 |
| «Le Caudan Waterfront» |
Ονομα και ιστορία
Το τροπικό νησί το είχαν ανακαλύψει οι Αραβες και οι Ινδονήσιοι από τον 10ο αιώνα. Το όνομά του όμως το έδωσαν Ολλανδοί ναυτικοί τον 16ο αιώνα, όταν σώθηκαν από έναν τυφώνα, για να τιμήσουν τον Μαυρίκιο του Νασάου που ήταν ο τότε κυβερνήτης και πρίγκιπας των Κάτω Χωρών. Το νησί άλλαξε πολλά χέρια. Aρχικά το είχαν οι Πορτογάλοι, αλλά πέρασε στην κατοχή των Γάλλων το 1715 που το μετονόμασαν σε ile de France (νησί της Γαλλίας). Στους Ναπολεόντειους πολέμους έγινε στόχος του Βρετανών που το κατέκτησαν το 1810 και πήρε πάλι το οριστικό του όνομα Μαυρίκιος.
 |
| Μία ταχυδρομική κάρτα της εποχής 1900-1910 με το θέατρο του Πορτ Λουί. |
Πολιτισμός και τοπική κουλτούρα
Η τοπική κουζίνα του Μαυρίκιου αποτελεί ένα μίγμα επιρροών από την Ινδία, την Κίνα, την Ευρώπη και την Αφρική. Σύνηθες είναι το φαινόμενο ένα γεύμα να συνθέτει στοιχεία από όλες αυτές τις παραδόσεις.
Η παραγωγή σε ρούμι, παράγωγο του ζαχαροκάλαμου, είναι διαδεδομένη στο νησί. Το ζαχαροκάλαμο εισήχθη στο Μαυρίκιο από τους Ολλανδούς το 1683, με κύριο στόχο την παραγωγή "αράκ", οινοπνευματώδους ποτού που αποτέλεσε πρόδρομο για το ρούμι. Η παραγωγή ζαχαροκάλαμου αναπτύχθηκε ιδιαίτερα με τις διοικήσεις των Γάλλων και των Βρετανών, οι οποίες και συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Ο Πιερ Σαρλ Φρανσουά Αρέλ ήταν ο πρώτος που πρότεινε την ιδέα της απόσταξης σε ρούμι στο νησί το 1850.
 |
| Οι ντόπιοι παίζουν παραδοσιακή creole μουσική και χορεύουν τον τοπικό χορό Sega. . |
Η τοπική παραδοσιακή μουσική είναι γνωστή με την ονομασία σέγκα, ενώ έχει αφρικανικές ρίζες και τα παραδοσιακά όργανα είναι κυρίως κρουστά από δέρματα αιγών και μεταλλικά κρουστά τρίγωνα.
Το 1847, ο Μαυρίκιος έγινε η πέμπτη περιοχή στον κόσμο που εξέδιδε γραμματόσημα. Οι δύο τύποι γραμματοσήμων εκείνης της εποχής, γνωστοί ως ταχυδρομικά γραμμάτια του Μαυρικίου, είχαν ονομαστική αξία μία πέννα (σε κόκκινο χρώμα) και δύο πέννες (σε μπλε), ενώ θεωρούνται από τα πιο πολύτιμα και διάσημα γραμματόσημα για συλλέκτες στον κόσμο.
 |
| Ο Μαυρίκιος αποτελούσε το μόνο γνωστό ενδιαίτημα του εξαφανισμένου πτηνού Ντόντο. |
Όταν ανακαλύφθηκε, το νησί του Μαυρίκιου αποτελούσε ενδιαίτημα για ένα είδος πτηνού, μέχρι τότε άγνωστου, το οποίο οι Πορτογάλοι ονόμασαν Ντόντο, καθώς δεν φαινόταν να είναι ιδιαίτερα έξυπνο. Μέχρι το 1681, ο πληθυσμός των Ντόντο είχε εξολοθρευτεί από τους κατοίκους ή τα κατοικίδια ζώα τους.Το Ντόντο εικονίζεται σήμερα να στηρίζει το εθνικό έμβλημα της χώρας.
 |
| Εθνόσημο του Μαυρίκιου |
ethnos.gr
el.wikipedia.org
